Als gevolg van een aanpassing aan de bestaande Middelsgraaf beek, welke meanderend gemaakt werd, bleek na een relatief korte periode dat er te weinig water vanaf Duitsland via deze beek in de visvijvers en het achtergelegen natuurgebied terechtkwam. Dit werd veroorzaakt doordat bij de reconstructie van de loop van de beek geen of te weinig aandacht is geschonken aan de dichtheid van de nieuwe bodem van de beek, met als gevolg dat het water wegzakte in de ondergelegen zand- en grindlagen.
Na een variantenstudie om te komen tot een betaalbare, natuurlijke en duurzame oplossing is door het Waterschap en ViForis gekozen om het zomerbed van de Middelsgraaf beek op meerdere plaatsen over een afstand van circa 1.600 meter lengte op de meest doorlatende locaties te voorzien van de ondoorlatende Trisoplast.
Als gevolg van deze werkwijze is de bodem weer dicht gemaakt tot 15 cm boven de aangevulde beekbodem. Hierdoor verliest de beek geen water meer. Water uit de omgeving kan toch in de beek instromen bij een hogere grondwaterstand en andersom ook uit de beek infiltreren in de ondergrond.
Voordeel is dat er nu bij lagere debieten, zoals zomers, de visvijvers en het achtergelegen gebied voldoende water krijgt.